Login 
banner
 
 
 
 
Oever !? Activiteiten Nieuwsbrief Ledenluik
   Deze week
   Op datum
   Deze maand
   Ook voor Niet-leden
   Periodieke activiteiten
   Op soort
   Zoek activiteiten
   Reservatieregels
   Fuiven
   Weekends en Reizen
   Afspraakplaatsen
   Carpooltarieven
   Verslagen
   Annulatievoorwaarden
 
  U bevindt zich hier Activiteiten U bevindt zich hier Verslagen terug vorige   print print
delen mail
 
NIEUWSBRIEF
Verzend  Alleen link
ACTIVITEITEN
pijl lMaart 2024pijl r
madiwodovrzazo
    123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
MEEST GELEZEN
Oever !?
Deze week
FUIVEN Singles
Activiteiten
Foto's
Nieuwsbrief
ZOEK op oever.be
google-logoOk
Verslag van MA 16/05/2005titel
subtitelHemelvaartweekend aan de Somme
 
 
 
 “Uitwaaien in de baai van de Somme”.
Wie dit zinnetje bedacht, heeft de nagel op de kop geslagen. Want dat er wind was aan de Somme hebben de 44 Oeverleden die tot de gelukkigen behoorden om mee te kunnen naar de Somme aan den lijve kunnen ondervinden. Je zou kunnen zeggen dat de woorden “wind” en “Somme” twee synoniemen zijn.
Maar ik loop vooruit en om het een beetje overzichtelijk te maken, begin ik op woensdagmiddag 4 mei toen ik aan de inpak begon. Frank Deboosere had
me niet zo gerustgesteld. Het weer ging volgens hem niet zo denderend zijn, al
kwam het zonnetje op zijn weerkaarten al wel eens tevoorschijn. Dus, … wat
moet je meenemen ? Kledij voor alle weertypes en temperaturen was het
resultaat.
Gepakt en gezakt vertrok ik donderdagmorgen, samen met twee Oeverdames,
vóór dag en dauw naar Frankrijk. Het vroege uur heeft zijn voordelen, want er was nauwelijks verkeer. We waren zeker vóór de dagjestoeristen en dus vlotte de rit goed. Bovendien was het prachtig weer (dank je wel Frank of was het Sabine die het weer
maakte op dat moment), en de dag kon dus al niet meer stuk.
Na een peperdure koffie in de buurt van Calais, bereikten we na 350 km en
3,5 uur rijden de gîtes waar we gingen logeren. Daar in het gras aan grote
houten tuintafels zaten al verschillende Oeverleden te genieten van de zon en
de meegebrachte picknick. Toen Nicole ons de kamers had gewezen en we ons
geïnstalleerd hadden, was het tijd om ons klaar te maken voor de wandeling
door de baai van de Somme.
Bij laag water kan je er in wandelen, al mag dat niet zonder gids.
Dus met z’n allen de auto’s in en op weg naar Le Crotoy, waar de gidsen ons opwachtten. In twee groepen trokken we de baai in, waar we
afwisselend op schorren en slikken wandelden. De baai zit immers
vol met geulen, die bij elke vloed gevuld worden met zeewater. Dit noemt
men de slikke en dit woord lijkt op slijk, en dat was er daar in overvloed. Al glijdend
en wegzakkend in zwart slikkemateriaal, dan terug klauterend op de hogere
schorreranden, en soms balancerend op smalle ijzeren bruggetjes, dat was het menu voor deze middag. Op deze manier liepen we de baai rond, ondertussen luisterend naar de deskundige uitleg van de gidsen (uiteraard in het Frans, maar wel volgbaar)
Het was voor mij wel boeiend, want je zag en hoorde volledig nieuwe dingen. Je ziet,
bij Oever kan je naast vrienden ook kennis vergaren. ’t Was er prachtig en heel speciaal. Wel was er veel wind, zoals ik in het begin
meldde, en op bepaalde momenten was het er zelfs koud. Na een 3-tal uur ploeteren,
waren we terug in Le Crotoy, de ene al wat viezer door het uitglijden dan de andere.
Uiteraard was een terrasje (of liever binnen in een cafeetje, want het was koud) meer
dan welkom.
Na een goede douche en een omkleedbeurt schoven we onze voeten onder tafel voor de typische eerste avondmaaltijd: Franse kaas met stokbrood en wijn. De wijn vloeide rijkelijk, de gesprekken vlotten prima, het verbroederen en verzusteren werd verder gezet (waar dit nog nodig was), en op een bepaald moment was er zelfs een massa-schoudermassage de hele tafel rond.
Al met al een perfecte avond.
De gesprekken aan het ontbijt de volgende morgen waren nogal overeenkomstig.
Iedereen had het wel over snurkende, kreunende, kuchende, zich luidruchtig
omdraaiende kamergenoten. Wel normaal voor alleenstaanden die toch het merendeel van de tijd geen last hebben van slaapkamergeluiden. Sommigen zaten
echter het gevolg van het overvloedige wijngebruik te verwerken, maar met een
goed bakje koffie was bij de meesten het leed snel geleden.
Op het programma stond een fietstocht. Probleem !!!!! De gehuurde fietsen wilden
niet arriveren. Na veel heen- en weergebel werd besloten om zelf de fietsen op te
halen in Rue. Dus weer enkele auto’s gemobiliseerd om naar Rue te rijden waar
de fietsen klaarstonden. De mensen met eigen fietsen vertrokken ook en hadden
er dus al 8 km opzitten voor de eigenlijke tocht kon beginnen. Enkele sceptici die
al jaren geen fiets meer tussen de benen hadden gehad, werden overtuigd om dit
sportieve moment mee te beleven en om 11u30 gingen we van start, met weer veel zon en natuurlijk ook weer veel wind.
Maar wind in de rug is plezant (en uiteraard ook gemakkelijker) en iedereen peddelde rustig mee. In “la Forêt de Crécy” vonden we een zonnige open picknickplaats, waar sommigen prompt in slaap vielen (is fietsen dan toch zo vermoeiend ???). Na het versterken van de inwendige mens trokken we verder door de prachtige bossen. Sommigen kregen het al wat moeilijker, want bergop en bergaf is voor de minder geoefenden niet zo simpel. Gekreun en gesteun, geklaag over zere zitvlakken, knieën, dijen en nog andere minder gemakkelijk te beschrijven lichaamsdelen begon de lucht te vullen.
Ik vermoed dat de sceptici al dik spijt hadden dat ze zich hadden laten overtuige
Het werd zelfs nog erger toen we terug aan de baai kwamen en de al veelbesproken
wind nu pal op kop kwam te liggen.
Op dat moment moesten sommigen zwaar aangemoedigd worden, maar
‘bij Oever ben je nooit alleen’ is een slogan die nu ook weer van toepassing was en er
werd op elkaar gewacht en zelfs de zwaars beproefden geraakten terug in de gîtes of
bij de fietsenverhuur. Oever verlegt ook persoonlijke grenzen, dat was die dag
zeer duidelijk.
Douchetijd en optuttijd want we gingen uit eten in Quend-plage. Een deel van de
groep had mosselen gekozen en een ander deel opteerde voor een zeevruchtenschotel of –plateau. Succes verzekerd, met gezellig babbels en lekker gepeuzel. We waren pas laat terug in de gîtes en na nog een drank was het vrij snel heel stilletjes op de hiervoor beschreven slaapkamergeluiden na.
Toen we zaterdagmorgen wakker werden, was de hemel staalgrijs en liepen de
regendruppels van de ruiten. Naar de vaantjes met het weer dacht iedereen, maar twee mooie zonnige dagen was al meer dan waarop we gehoopt hadden, dus schikten we ons er in en werden de afspraken gemaakt. Een deel wilde naar Amiens om de kathedraal en ander bezienswaardigheden te gaan bekijken.
Een ander groepje wilde de nog steeds hevige wind trotseren met de fiets en zo
de andere kant van de baai gaan verkennen (deed hun zitvlak nog geen pijn genoeg
???) Ik ging met een groep op wandeltocht van Le Hourdel naar Cayeux-sur-Mer
langs de kust en via het binnenland terug.
Allen waren we ingepakt in regenjassen en lange broeken, maar volgens mij waren
de weergoden Oever gunstig gezind, want na een halfuurtje kwam de zon door de
wolken en behalve de stevige wind die weer pal in het gezicht blies (je kan niet alles
hebben) was het best aangenaam weer.
Na een prachtige wandeling langs een woelige zee en achter een natuurlijke
dijk en na een gezellige picknick in een duinpan (in volle zon, maar waar we de
wind toch niet helemaal konden ontlopen) ontmoetten we de moedige fietsers in
Cayeux-sur-Mer. Ingrid was al op zoek gegaan naar een terrasje, dus samen
plaveiden we ons daar neer, want dat hoort er natuurlijk ook bij. Incroyable mais vrai,
op het terrasje was er geen wind, maar wel een zalig warme zon. De vele lagen
kledij wisselden van lichaam naar stoel. Zalig soezen !!!! Veel te snel moesten we
verder en dus namen we afscheid van de fietsers. Prachtige landwegen brachten
ons terug naar de auto’s. De keel nog even spoelen in een taverne en dan terug naar
de gîtes, waar er al een bedrijvigheid van jewelste heerste om alles voor de
barbecue in orde te maken. Om zeven uur gezellig aperitieven, terwijl de twee
barbecuebakvrijwilligers de vis en het vlees lieten kennis maken met de houtskool.
En wie had het ’s morgens kunnen denken, maar het grootste deel van de groep heeft buiten aan de houten tuintafels gegeten.
Het werd op den duur wel koud, maar toch heeft dat buiten eten een speciale sfeer.
Na de opruim en nog een ijsje als dessert, werd de muziekinstallatie opgezet,
de gitaren bovengehaald en werden spontaan de kelen geopend, om populaire
liederen mee te kwelen. Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is, en geen enkel vogeltje trok het zich aan dat het al eens wat minder mooi klonk. Uiteraard werd er ook gedanst en de vroege slapers zullen die avond niet rustig ingeslapen zijn (als dat al lukte).
Om 1 uur werd de muziek echter stiller gezet en een uurtje later was alles vrij
rustig en was iedereen in dromenland (vermoed ik toch).
Tot 7 uur !!!!! Heel de gîte wakker door het flinke gebonk op kamerdeur 1 met
de melding, uitgeroepen door twee forse mannenstemmen, dat de roomservice
ontbijt op bed bracht. Gegil en gelach natuurlijk in kamer 1, gekreun en gesteun
in de andere kamers waar ze ook op dit ontiegelijk vroege uur uit de armen van
Morfeus gehaald waren. Wakker blijven liggen in bed vond ik geen zin hebben en
na een wasbeurt trok ik naar zee om even uit te waaien (weer dat winderige gedoe,
maar wederom met een prachtige blauwe hemel). Mijn initiatief werd door anderen
opgevolgd, zodat de meesten toch fris en wakker waren om te ontbijten.
De laatste dag was aangebroken, dus kamers (die er al heel wat minder ordelijk
uitzagen dan de eerste dag) opruimen en bagage inpakken.
De planning van deze dag was om naar St.Valéry te gaan, daar eerst de markt te
bezoeken, dan samen te picknicken op een strandje om daarna nog een wandeling
te maken naar Cap Hornu. Via het oude Middeleeuwse gedeelte van St Valéry
zouden we terug naar de auto’s stappen. Omdat sommigen nog energie over hadden
en met de markt parkeerproblemen voorzagen, stapten ze op de fiets om de
afstand op deze manier af te leggen.
De dag verliep zoals gepland en rond 16u waren we terug in de gîtes waar de typische afscheidskoffie en -taart klaarstonden.
Hierna begon iedereen stilletjes aan afscheid te nemen en de terugtocht te aanvaarden.
’t Was weer een fantastisch weekend. Voor mij is het zeker voor herhaling
vatbaar.
Bedankt Pieter en Nicole voor het zonnige, winderige Sommeweekend.
 
 Top
Laatste wijziging: 17/07/2007 15:00:26    
 
© Oever V.Z.W. Durentijdlei 52, 2930 BrasschaatGSM 0478/54 54 54 | pieter@oever.be