| |
| | Mijn reis begon op vrijdagavond in station Sint-Niklaas, van daar naar Berchem waar ik na drie kwartier opgepikt werd door mijn stralende vrouwelijke chauffeur. Even nog vlug een derde lieftallige reizigerster gaan ophalen ter hoogte van Kapellen. Wat zeg ik, vlug? We zijn daar zeker een uur zoet mee geweest! Allé wij na deze klus in een gekoelde auto, zalig is dat zeg, richting Körperich.
Ter hoogte van Bastogne kregen we honger en de enige remedie hiertegen is eten.
Na een paar keer verkeerd te rijden belandden we tegen 23u aan het Hinkelshof waar we door kleine Niels vakkundig rondgeleid werden.
Nog een klein uurtje kennis gemaakt met de andere leden en dan lag den dezen tussen twee knappe vrouwen onder een muskietennet.
Je moet niet vragen hoeveel jaloerse blikken er waren.
De volgende ochtend op tijd uit de veren, er stond een stralende hemel, en nog voor het ontbijt waren Eric en Ingrid al een kleine vechtpartij aan het houden, kwestie van wakker te worden denk ik. Niels, Leslie, Jos, Stefan en ikzelf hielden het bij een spelletje kegelen in openlucht.
Het ontbijt was zoals aangekondigd overvloedig en lekker, de spiegeleieren swingden bij wijze van spreken de pan uit.
In afwachting dat iedereen gereed was om te vertrekken luisterde Eric met zijn gitaar het binnenhof op.
Nadat Ingrid haar sahara-uitrusting aangedaan had konden we vertrekken voor een 16 km lange tocht door het natuurpark Sud-Eifel onder leiding van Omer. Al laverend tussen Duitsland en Luxemburg passeerden we veel gloeiend hete weilanden, veel koeienvlaaien en koeien.
De prikkeldraad kon je echter niet overal losmaken zodat we elkaar moesten helpen om gespaard te blijven van kleerscheuren of elektrocutie.
In zo’n helse hitte zoekt iedereen op zijn eigen manier verkoeling. Ik deed mee met de grootste hoop dat wil zeggen drinken en verfrissen met flessenwater. Stefan klimt blijkbaar dan altijd in bomen en Jos verfriste zich onderweg met al dan niet door koeienpis verontreinigd water. Ieder zijn goesting!
Via hellingen, bossen en weilanden door de zinderende hitte, met bloemen in ons haar (Chris dan toch vooral) naderden we Gettingen, waar we ons lunchpakket verorberden aan de oever van de Our.
Als je wil afkoelen heb je water nodig! En Geert was de eerste die met een frisse kop terug aan tafel kwam. Dit wekte de goesting van nog tafelgenoten o.a. mezelf om een frisse “duik” te gaan nemen in het heerlijke ondiepe water. Ik gaf het voorbeeld, al gauw gevolgd door Jos, om poedelnaakt in het water te plonsen! De dames waren enkel te overhalen om hiervan foto’s te trekken.
Het water deed deugd, de lichaamstemperaturen daalden (of juist niet?) en we kwamen tot rust. Ik ook bijna ware het niet dat de Niels met mijn zwembroek aan de haal ging. Hij heeft jonge benen maar ik heb die ook nog en na een sprintje in adamskostuum had ik die deugeniet te pakken en dus ook mijn broek! Gered!
Dan weer verder richting Roth en het viel me op dat er een aantal natuurkenners onder ons waren: Mariëtte, René, Eric, Ingrid, Omer en ongetwijfeld nog vele anderen gaven geregeld professionele commentaar bij voorbij scherende vogels of over aanwezige plantengroei en dierenrijk. In Roth leek er geen levende ziel te bespeuren, we ploften ons neer aan het enigste café, om dringen bij te tanken en uit te rusten. De Our volgde ons nog altijd en Niels, Stefan en Jos gingen van haar vocht nog eens genieten. Echte waterratten! Tegelijkertijd heeft Stefan dan nog eens een fotosessie gemaakt van de Jos op zijn best.
Op weg naar Körperich, langs de rand van het bos, hebben we de mooiste groepsfoto’s van de reis gemaakt.
Van deze pauze maakten Stefan, Niels en ikzelf gebruik om strorol te lopen: keileuk. En het leverde prachtfoto’s op.
In Körperich aangekomen hadden wakkere blikken gemerkt dat er in de camping naast ons een groot zwembad was. ‘t Heeft er niet lang geduurd of ‘t was daar vollen bak van Oeverleden. Het water was zalig, het bad was diep, de lijven mooi en de “wippen” waren goed. En Eric was de enigste die een echte duik durfde te nemen van de hoge wip.
De maaltijd van die zaterdagavond was reuzelekker, de forellen waren zo vers dat ze op tafel nog zelfs de pan uit wilden glippen.
Maar door een goed getimede gil van één van de dames wist de kok ze nog juist te “redden”.
Nagerecht werd later op de avond in openlucht opgediend waar de Roger zich van zijn beste kan liet zien. Een echte entertainer. Tussendoor heb ik ook mijn talenten nog gebruikt door een paar dames te masseren onder de belangstelling van de aanwezige Duitsers.
De zondag werden wij wakker na alweer een nacht van gewoel, gesnurk en heen en weer geloop. Er waren zelfs mensen die gewoon buiten in het malse gras gingen slapen?
Die dag gingen we een kleine wandeling doen in Vianden met een klim van 50m, maar in werkelijkheid was dit een klim van 500 m, Omer heeft het toch weer geflikt!
Er waren mensen bij die alles maar dan ook alles fotografeerden en er waren er bij die overal opklommen en er was er één bij die met zijn string rondliep (Singing Barbie).
Het was een rustige dag tot opeens Riet vond dat het genoeg geweest was: zij gooide zich in de diepte en sleurde Gerd mee. Opeens was iedereen wakker! De mannen sprongen achter haar aan om haar te redden. Wat bleek nu, Riet had haar stunt te goed gedaan en kermde van de pijn! Hoe krijgen wij haar beneden met een gebroken enkel? Niet dus! We bellen de 112 en maar liefst 13 brandweerlui kwamen haar helpen! Riet was in haar nopjes want ze stal de show! Vlug de splinternieuwe brancard in elkaar gestoken (hm) en Riet werd als een mummie naar beneden gedragen met de hele processie er achteraan en ook de pers (Jos) Ze werd naar het ziekenhuis gebracht, begeleid door onze simultaantolk Mariette.
Wij moesten nu toch ook even bekomen van dit avontuur en doken de kroeg in.
Eerst nog even met de stoeltjeslift naar boven, een drankje en terug naar beneden om afscheid te nemen.
Ondertussen was Riet onslagen uit het ziekenhuis en kon ze worden opgepikt door Singing Barbie en Wattman. We wensen Riet nog een spoedig herstel toe.
Kortom, we hebben veel gewandeld, gezweet, gezwommen, gedronken en moppen getapt. Het was een warm, sportief en avontuurlijk weekend.
Mark en Chris |
|
| |
|
 |
vorige
print
