| |
 | De trage start |
|
| | Vrijdagochtend, 04u15: een bus slaperige Oeverleden die wachten …
Om 5u is de bus dan toch vertrokken zonder de 26ste persoon die na drie kwartier het rond punt van Wommelgem nog steeds niet gevonden had, ondanks telefonische richtlijnen van de buschauffeur. Na het gebruikelijke wachten op het vliegveld van Schiphol en een voorspoedige vlucht, checkten we in in ons hotel, waar bleek dat één van de medereizigsters het sleuteltje van haar koffer thuis was vergeten. Dit was met een tangetje echter snel opgelost. We stonden op het punt te vertrekken naar de stad, maar waren weer gedwongen te wachten op twee mannelijke Oeverleden die mekaar blijkbaar gevonden hadden in de lift en besloten hadden er te blijven hangen. Na een half uurtje wachten op 5 knappe, jonge, aantrekkelijke helden van het Weense brandweerkorps, werden onze hulpeloze medeleden uit hun hachelijke positie bevrijd en konden we eindelijk de stad in. Jos gidste ons vakkundig door deze prachtige stad en ging tussendoor zelfs op zoek naar een koe met een bril (een muurschildering die hij blijkbaar bij een vorig bezoek had gezien). We bezochten die eerste dag ongelooflijk veel kerken, gelukkig zijn mensen die op de vlucht zijn voor onweersbuien altijd welkom in het huis van God.
Na een typisch avondmaal in een prachtige Weense kelder, keerden we moe maar voldaan terug naar ons hotel. |
|
| |
| Zaterdag |
|
| | Na een verkwikkende nachtrust bleek het bijeenzoeken van de nodige bestanddelen van het ontbijt de volgende uitdaging die ons wachtte.
De broodjes en het beleg waren uitgestald in een glazen kast met verschillende verdiepingen en fluorescerende kleuren, wat nogal experimenteel overkwam. Het beleg was individueel verpakt in plastic potjes zodanig dat onze ecologische voetafdruk in Wenen wel enorm groot was.
Jos nam ons mee naar de Hofburg, het paleizencomplex van de Habsburgers, waar we de keizerlijke appartementen van Sisi bezochten, we konden er zelfs nog het toilet bezoeken waar ze haar keizerlijke bips op had neergevleid. Nadien brachten we nog een bezoek aan de zilverkamer waar we een overdaad aan keizerlijk servies, bestek en tafelornamenten konden aanschouwen. De afspraakplaats was aan de uitgang van het zilvermuseum, maar een groepje mensen stond aan de ingang te wachten. Via GSM-verkeer over België konden we dan toch deze afstand van enkele meters overbruggen (de rest stond gewoon om de hoek). Na de middag is de groep onder leiding van Jos naar het Kunsthistorisch museum geweest, een ander groepje ging naar het Leopold-museum dat een mooie collectie moderne kunst o.a. Klimt en Schiele herbergt.
’s Avonds hebben een aantal mensen een concert bijgewoond in het Musikverein, de zaal van waaruit elk jaar het nieuwjaarsconcert wordt uitgezonden. Anderen woonden een concert bij in de Stephansdom.
Persoonlijk vond ik dit een echte topdag. Ik voelde mij zelfs een beetje euforisch in het Musikverein, omdat ik mij in de zaal bevond die ik al zo vaak op TV had gezien. |
|
| |
| Zondag |
|
| | Zondag brachten we een bezoek aan het Belvedere met zijn prachtig museum en tuinen en de Karlskirche, een kerk waar je met een lift naar boven kan tot vlak bij de fresco’s. Na de middag gingen we naar Schönbrunn, het keizerlijk zomerpaleis. Jos ging aanschuiven aan de kassa om voor de hele groep kaartjes te kopen. De computers waren uitgevallen en deze ogenschijnlijk simpele transactie heeft welgeteld een half uur geduurd. Toen Jos eindelijk de kassa kon verlaten met zijn kaartjes, kreeg hij applaus van de onfortuinlijke mensen die achter hem in de rij stonden te wachten. Ook hier kregen we weer een idee van het keizerlijk leven van Sisi en haar man Frans Jozef en dit keer was het zijn toilet dat we konden bekijken.
Een ritje in het reuzenrad van het Praterpark met 12 Oeverleden was een belevenis op zich, zowel voor degenen in het rad, als voor de achtergeblevenen op de grond die natuurlijk heel de tijd aan het zoeken waren in welk bakje de Oeverleden zaten.
Voor het laatste gezamenlijk avondmaal had Jos een restaurant uitgekozen aan de oevers van de Alte Donau en toen we terug huiswaarts keerden, bleek dat 3 vrouwelijke Oeverleden niet snel genoeg waren om de metro te halen. Heel de groep is hen blijven opwachten aan de halte van ons hotel en zo zijn we dan samen terug naar het hotel gegaan, waar nog een glaasje wijn werd gedronken door de liefhebbers. |
|
| |
| Maandag |
|
| | Maandag splitste de groep automatisch op in kleinere groepjes en ging elk groepje zo zijn eigen weg in die schitterende stad, sommigen om te shoppen, anderen om nog een museum te bezoeken, maar de meesten hebben toch nog genoten van een typisch Weens koffiehuis. We vonden mekaar terug in het hotel om 15u45 van waaruit we met een bus naar de luchthaven werden gebracht. Onze vlucht had een uur en een kwartier vertraging en uiteindelijk waren we om 00u30 terug in Wommelgem waar de buschauffeur ons nog trakteerde op een extra ritje rondpunt.
Het was een prachtige uitstap, een fantastische gids, een schitterende stad, een toffe groep. Dank u Jos, dank u Oever voor deze onvergetelijke ervaring. |
|
| |
|
 |
vorige
print
