| |
 | Dinsdagavondfilm: Taxi Teheran**** (Jafar Panahi) CARTOONS Antwerpen | DI 28/04/15 |
|
| Omschrijving : |  Regisseur Jafar Panahi omzeilt nu al voor de derde keer de straf die de Iraanse overheid hem opgelegd heeft. Met de glimlach zelfs. Goed voor een Gouden Beer op de Berlinale.
Jafar Panahi houdt van spelletjes. ‘Taxi Teheran’, waarmee hij een paar maanden geleden de Gouden Beer won op het filmfestival van Berlijn, is bijvoorbeeld een knipoog naar één van de grote klassiekers uit de Iraanse cinema. In 2002 maakte de grote Abbas Kiarostami ‘10’, opgebouwd uit tien scènes over een vrouwelijke chauffeur die passagiers doorheen Teheran loodst. Alles wordt gefilmd met een camera die op het dashboard staat. Onderweg ontspinnen zich allerlei gesprekken die een beeld schetsen van de Iraanse samenleving.
Op dezelfde manier toont ‘Taxi Teheran’ hoe een taxi mensen oppikt en rondvoert. Het grote verschil is dat de taxichauffeur gespeeld wordt door Panahi zelf, en dat in de gesprekken de gevoelige onderwerpen open en bloot worden aangekaart. Al bij het begin krijgen we een debat over de sharia en de doodstraf. In de loop van de film komen daar onder meer hongerstakingen en repressie bij.
Al even guitig is de manier waarop Panahi knipoogt naar zijn eigen werk. Als hij op een bepaald moment zijn jonge nichtje oppikt, een meisje dat hoegenaamd niet op haar mondje gevallen is, verklaart ze dat ze wel haar eigen weg naar huis zal vinden, net zoals het hoofdpersonage uit Panahi’s film ‘De spiegel’. Een vrouwelijke passagier vertelt dan weer hoe ze opgepakt werd, omdat ze naar een volleybalwedstrijd voor mannen ging kijken, wat dan weer verwijst naar Panahi’s eigen ‘Offside’.
Spelletje met de overheid
Het voornaamste spelletje heeft de cineast echter voorbehouden voor de Iraanse overheid. In 2010 werd hij schuldig bevonden aan het verspreiden van anti-islamitische propaganda en veroordeeld tot een productieverbod van 20 jaar. ‘Taxi Teheran’ is de derde film die Panahi sindsdien heeft gemaakt, een tempo dat veel regisseurs hem zullen benijden. De keerzijde van de medaille is uiteraard dat hij in het geniep moet werken en concepten verzinnen die hem dat toelaten. ‘This Is Not a Film’ (2011) en ‘Closed Curtain’ (2013) draaide hij daarom thuis, voor ‘Taxi Teheran’ blijft de camera nu dus in zijn auto, wat in wezen een huis op vier wielen is.
Het valt meteen op dat Panahi deze keer een toon aanslaat die veel lichtvoetiger is dan bij die vorige films, alsof hij zich al wat meer verzoend heeft met zijn situatie. Althans, zo is het in het begin. Het gebabbel tussen de passagiers is plezierig om te volgen, en het zegt ook iets over de Iraanse samenleving dat die luchtige gesprekken evengoed over het weer gaan als over het onderdrukkende regime. Panahi voegt er zelfs een paar echt komische intermezzo’s aan toe, zoals de vrouwen met de open vissenkom of de handelaar in illegale dvd’s die apetrots is dat hij door Jafar Panahi rondgebracht wordt.
Naarmate deze innemende film opschiet, voel je echter dat er toch verbittering insluipt. Met name door de discussies die Panahi voert met zijn nichtje, dat als huiswerk een filmpje moet maken en van haar lerares allerlei onzinnige inhoudelijke regels heeft meegekregen, beseft de regisseur plots weer waar hij aan toe is. Maar de conclusie die hij trekt, is dat hij meer dan ooit de taak heeft om films te blijven maken. We duimen voor hem. (Ruben Nollet, Cobra) |
| Afspraakuur : | 19u15 |
| Afspraakplaats : | aan de kassa van Cartoon's, Kaasstraat 4-6 Antwerpen.
|
| Wegwijzer : | door het feit dat de Cartoon’s gelegen is aan de Kaasstraat nabij het Stadhuis en de Grote Markt, is het zeer vlot bereikbaar met het openbaar vervoer (trein, tram, bus). Je kan parkeren langs de kaaien. |
| Aanvangsuur : | 19u30 |
| Wegwijzer : | Cartoon's Cinema |
|
 |
vorige
print
Zie 
